Sleepbeugel

Een tram met sleepbeugel in Halle

De sleepbeugel of lyrabeugel werd vroeger veel gebruikt bij trams. Hij heeft een eenvoudige constructie met als enig bewegende deel een scharnier waarmee de beugel omhoog gezet wordt tegen de bovenleiding. Een belangrijk nadeel ten opzichte van de pantograaf is de moeilijkheid om achteruit te rijden. Bij tweerichtingtrams moest de trambestuurder of -conducteur aan het eindpunt de sleepbeugel 180 graden draaien om weer terug te kunnen rijden. Deze slingerende beweging, met behulp van een koord, vereist een speciale vaardigheid en kracht. Een oplossing hiervoor was de door sommige trambedrijven toegepaste klapbeugel. Hierbij werd de rijdraad aan het keerpunt van de lijn zo hoog mogelijk aangebracht, zodat de beugel van de tram vrijwel verticaal kwam te staan. Bij het wegrijden in de tegengestelde richting klapte de beugel dan de andere kant op, zonder dat er mensenhanden aan te pas behoefden te komen.

Nog tot in de jaren '80 reden er in Amsterdam trams met een sleepbeugel. In Rome hebben veel trams een moderne variant van de sleepbeugel.